Η Ιστορία της Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης στην Ελλάδα: Από το 1920 έως το 1950
Η επιτραπέζια αντισφαίριση, γνωστή και ως πινγκ πονγκ, έκανε την εμφάνισή της στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’20. Ωστόσο, η επίσημη καλλιέργεια του αθλήματος ξεκίνησε κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, δηλαδή τη δεκαετία του 1930-1940, υπό την αιγίδα του ΣΕΓΑΣ. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, διοργανώθηκαν αρκετά ανεπίσημα Πανελλήνια Πρωταθλήματα και φιλικά τουρνουά, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα.
Η Πρώτη Διεθνής Συμμετοχή
Το 1939, η Εθνική Ομάδα Ανδρών της Ελλάδας έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε διεθνή διοργάνωση, συμμετέχοντας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου. Η ομάδα αποτελούνταν από τους αθλητές Λεβέντη, Κελαϊδη, Παλαιολόγο και Κασαβέτη. Σημείωσαν νίκες απέναντι στις εθνικές ομάδες της Ινδίας, του Λουξεμβούργου και της Παλαιστίνης. Αυτό το γεγονός δείχνει ότι η Ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση έγινε επίσημο μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης (International Table Tennis Federation – I.T.T.F) τουλάχιστον το 1939.
Τα Πρώτα Αθλητικά Σωματεία
Τα πρώτα αθλητικά σωματεία που ασχολήθηκαν με το άθλημα ήταν ο Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών, η ΧΑΝ Αθηνών και η ΧΑΝ Θεσσαλονίκης. Στη Θεσσαλονίκη, η προπολεμική αγωνιστική δραστηριότητα ήταν σημαντική, αλλά λόγω του πολέμου διακόπηκε για αρκετά χρόνια. Η ΧΑΝ Θεσσαλονίκης επανεκκίνησε τις αγωνιστικές της δραστηριότητες το 1947.
Μετά τον Πόλεμο
Ένα έγγραφο της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης από τις 4 Νοεμβρίου 1949 αναφέρει:
“Μετά την απελευθέρωσιν, ευθύς ως επανασυστάθη και ήρχισε λειτουργούσα συστηματικώς η ημετέρα Αδελφότης, το Τμήμα Φυσικής Αγωγής διοργάνωσε τα μεν έτη 1947 και 1948 το ομαδικόν πρωτάθλημα πινγκ – πονγκ, το δε 1949 το ατομικόν και διπλούν τοιούτον. Οφείλομεν να τονίσωμεν οτι εν Θεσσαλονίκη το εν λόγω άθλημα μετά την απελευθέρωσιν δεν έφθασε στην προπολεμική του κίνησιν καθόσον εκτός της Οργανώσεώς μας και ενίων Σωματείων της πόλεώς μας (ΑΡΗΣ, ΑΣΤΗΡ, ΛΕΣΧΗ ΤΕΝΙΣ) ουδέν έτερον Σωματείον διαθέτει εγκαταστάσεις.”
Αυτό δείχνει ότι το πρόβλημα της στέγασης αποτέλεσε μόνιμο εμπόδιο για το άθλημα στην Ελλάδα.
Ο Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών
Το πρώτο αγωνιστικό τραπέζι και οι επίσημες αγωνιστικές ρακέτες εμφανίστηκαν στον Όμιλο Αντισφαίρισης Αθηνών, όπου το άθλημα αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής. Οι τενίστες του Ομίλου αναγκάστηκαν να παίζουν σε κλειστούς χώρους λόγω της αδυναμίας χρήσης των εξωτερικών γηπέδων του Ομίλου.
Ο Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών (Ο.Α.Α.), ιδρύθηκε το 1895 ως “ATHENS LAWN TENNIS CLUB”. Το 1940 πραγματοποιήθηκε το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα υπό την αιγίδα του ΣΕΓΑΣ.
Πρωταθλητής στο Απλό Ανδρών αναδείχθηκε ο Νίκος Ματζάρογλου, ενώ στο Διπλό Ανδρών, ο ίδιος με τον συναθλητή του Παύλο Ιωαννίδη, τον μετέπειτα πρώτο Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου της Ομοσπονδίας.
Αθλητές και Αθλήτριες (1920-1943)
Από το 1920 έως το 1943, υπήρξαν σημαντικοί αθλητές και αθλήτριες στην Ελλάδα, όπως οι:
- Ν. Ματζάρογλου, Ν. Βενετσανόπουλος, Α. Βενετσανόπουλος, Π. Ησαΐας, Π. Ιωαννίδης, Ν. Νικολαΐδης, Α. Εμμανουηλίδης, Δ. Πανταζόπουλος, Α. Συρμόπουλος, Θ. Χολέβας, Ι. Χριστόπουλος από την Αθήνα.
- Β. Τζιμόπουλος, Χασίδ και Λαζάρου από τη Θεσσαλονίκη.
Στις γυναίκες, διακρίθηκαν οι:
- Ευγενίδου, Κασιμάτη, Απέργη, Κυρμοπούλου, Κουμαντάρου, Τσιτσοπούλου και Κανταντζόγλου.
Η Μετάβαση από τον ΣΕΓΑΣ στην ΕΦΟΑ
Το 1949, η Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία Αντισφαιρίσεως (Ε.Φ.Ο.Α) ίδρυσε Τμήμα Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης (Τ.Ε.Α./Ε.Φ.Ο.Α.) με εντεταλμένο σύμβουλο τον Αλέξιο Συρμόπουλο. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, προκηρύχθηκαν Πανελλήνιοι Αγώνες επιτραπέζιας αντισφαίρισης, με συμμετοχές αθλητών από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη αλλά και την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπου η ελληνική παροικία ήταν ανθηρή.
Το Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Κυριών (1950)
Τον Ιανουάριο του 1950, διοργανώθηκε το πρώτο «Διασυλλογικό Πρωτάθλημα Κυριών». Σύμφωνα με την προκήρυξη των αγώνων: «Σύστημα διεξαγωγής Πουλ δύο κυριών και εις περίπτωσιν ισοπαλίας, αγών διπλού». Δυστυχώς, στις 14 Απριλίου του 1950, ο σπουδαίος αθλητής Νίκος Ματζάρογλου σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Ματζάρογλου υπήρξε από τους κορυφαίους αθλητές όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο, αλλά και διεθνώς, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο του Πρωταθλητή Γερμανίας την περίοδο 1927-1929, του Πρωταθλητή Αγγλίας το 1927 και την τρίτη θέση στο 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1926 στο Λονδίνο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1932 στην Πράγα. Επίσης, ήταν Πρωταθλητής Ελλάδας τις αγωνιστικές περιόδους 1929-1930 και 1930-1931.
Η ανάπτυξη της επιτραπέζιας αντισφαίρισης στην Ελλάδα κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα ήταν γεμάτη προκλήσεις και επιτεύγματα. Από τις ανεπίσημες διοργανώσεις και την πρώτη διεθνή συμμετοχή μέχρι την ίδρυση του Τμήματος Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης της Ε.Φ.Ο.Α., το άθλημα κατάφερε να εδραιωθεί και να αναπτυχθεί παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, όπως η έλλειψη εγκαταστάσεων και οι διακοπές λόγω πολέμου.
Οι προσπάθειες των αθλητών, των σωματείων και των διοργανωτών συνέβαλαν στην εδραίωση του πινγκ πονγκ στην Ελλάδα, θέτοντας τις βάσεις για τη μετέπειτα ανάπτυξή του.
Ελληνική Επιτραπέζια Αντισφαίριση: Ιστορική Αναδρομή και Ανάλυση της Ανάπτυξης του Αθλήματος
Η επιτραπέζια αντισφαίριση, γνωστή επίσης ως πινγκ πονγκ, έχει πλούσια ιστορία στην Ελλάδα, η οποία ξεκινά από τις αρχές του 20ού αιώνα. Μέσα από αυτό το άρθρο, θα ρίξουμε μια ματιά στην εξέλιξη του αθλήματος, από τις πρώτες διοργανώσεις και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι αθλητές, μέχρι τις σημαντικές επιτυχίες και τις οργανωτικές προσπάθειες που συνέβαλαν στη διαμόρφωση του σημερινού τοπίου της ελληνικής επιτραπέζιας αντισφαίρισης.
Η Αρχή της Ιστορίας
Πρώτα Βήματα και Πρόδρομοι Διοργανώσεις
Το 1932 είναι μια σημαντική χρονιά για την ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση, με τον αθλητή να κατακτά τη δεύτερη θέση σε ένα τουρνουά που θεωρείται πρόδρομος του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Την ίδια χρονιά, ο ίδιος αθλητής καταφέρνει να κερδίσει την πρώτη θέση στο τουρνουά της Βιέννης, μια νίκη που αναδεικνύει την ελληνική παρουσία στο διεθνές στερέωμα του αθλήματος.
Η Πρώτη Εθνική Ομάδα Ανδρών
Στις 13 Δεκεμβρίου 1951, πραγματοποιείται η πρώτη επίσημη συγκρότηση της εθνικής ομάδας ανδρών της Ελλάδας. Μετά από προκριματικούς αγώνες, οι αθλητές Δουβαλέτης, Κονιδάρης, Οικονομόπουλος, Κόντος, Γουνόπουλος, Ελευθερίου, Λεβέντης και Καλογιάννης επιλέγονται για να εκπροσωπήσουν τη χώρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1951 στη Βιέννη.
Η Συμμετοχή στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1951
Το 1951, η εθνική ομάδα ανδρών συμμετέχει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βιέννης, σημειώνοντας σημαντική πρόοδο στην κατανόηση και την ανάπτυξη της επιτραπέζιας αντισφαίρισης στην Ελλάδα. Η συμμετοχή σε αυτό το πρωτάθλημα έθεσε τις βάσεις για μελλοντικές επιτυχίες και βοήθησε στη διάδοση του αθλήματος στη χώρα.
Το Άθλημα τη Δεκαετία του 1950 και του 1960
Αντιμετώπιση της Κοινωνικής Αντίδρασης
Τη δεκαετία του 1950 και εν μέρει του 1960, η επιτραπέζια αντισφαίριση αντιμετωπίζει σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις. Το άθλημα θεωρείται από πολλούς «από τις αρχές» και «τυχερό παίγνιο», με αποτέλεσμα αθλητές και αθλήτριες να διώκονται επειδή έπαιζαν πινγκ πονγκ. Αυτή η αντίληψη συνδέεται με την έλλειψη χώρων άθλησης και την παρουσία του αθλήματος σε σφαιριστήρια, όπου συχνά παιζόντουσαν στοιχήματα.
Οι Πρωταγωνίστριες της Περιόδου 1945-1955
Παρά τις δυσκολίες, αρκετές αθλήτριες πρωταγωνίστησαν στην επιτραπέζια αντισφαίριση κατά την περίοδο 1945-1955. Μεταξύ αυτών ήταν η Βούλτσου – Ράλλη Λένα, η Συμεώνογλου, η Γεωργαντά, η Ακριβού, η Βλαχάκη και η Νομικού, που κατάφεραν να ξεχωρίσουν και να αφήσουν το στίγμα τους στο άθλημα.
Η Ίδρυση της Ελληνικής Φίλαθλος Ομοσπονδίας Επιτραπεζίου Αντισφαιρίσεως
Η Επίσημη Ίδρυση της Ομοσπονδίας
Στις 26 Νοεμβρίου 1956, ιδρύεται η «Ελληνική Φίλαθλος Ομοσπονδία Επιτραπεζίου Αντισφαιρίσεως» (Ε.Φ.Ο.Επ.Α.), σύμφωνα με την απόφαση 15389/1956 του Πρωτοδικείου Αθηνών. Αυτή η κίνηση αποτέλεσε ορόσημο για την επίσημη αναγνώριση και οργάνωση του αθλήματος στην Ελλάδα.
Ιδρυτική Συνέλευση και Πρώτος Πρόεδρος
Στις 6 Φεβρουαρίου 1957, πραγματοποιείται η Ιδρυτική Συνέλευση της Ε.Φ.Ο.Επ.Α., με πρώτο Πρόεδρο του Διοικητικού της Συμβουλίου τον Παύλο Ιωαννίδη. Τον Μάιο του ίδιου έτους, αποφασίζεται η εναρμόνιση των κανονισμών του αθλήματος σύμφωνα με τους διεθνείς και η πρώτη επίσημη μετάφρασή τους στη γλώσσα μας.
Πρώτη Εθνική Προκήρυξη Πρωταθλήματος Παίδων και Κορασίδων
Το 1958 εκδίδεται η πρώτη εθνική προκήρυξη πρωταθλήματος Παίδων και Κορασίδων. Επιπλέον, γίνεται πρόταση για τη διοργάνωση Βαλκανικών Αγώνων, δείχνοντας την πρόθεση της Ε.Φ.Ο.Επ.Α. να επεκτείνει τη συμμετοχή και τη συνεργασία με άλλες βαλκανικές χώρες.
Η Συμμετοχή της Εθνικής Ομάδας Γυναικών
Πρώτη Συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
Το 1959, η εθνική ομάδα γυναικών συμμετέχει για πρώτη φορά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, που πραγματοποιείται στο Ντόρντμουντ της Γερμανίας. Οι αθλήτριες Λ. Σκριβάνου και Μ. Ευφραιμίδου εκπροσωπούν τη χώρα, σημειώνοντας σημαντική πρόοδο για την γυναικεία επιτραπέζια αντισφαίριση στην Ελλάδα.
Οργανωτικές Προσπάθειες και Εσωτερικοί Κανονισμοί
Το 1960, η Ομοσπονδία συντάσσει τον Εσωτερικό Κανονισμό, τον Πειθαρχικό Κανονισμό και τον Κανονισμό Τιμητικών Διακρίσεων. Αυτοί οι κανονισμοί συνέβαλαν στη δημιουργία μιας πιο οργανωμένης και επαγγελματικής προσέγγισης του αθλήματος, διασφαλίζοντας ότι οι αθλητές και αθλήτριες θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε ένα πιο δίκαιο και ασφαλές περιβάλλον.
Σπουδαίοι Αθλητές και Αθλήτριες της Ελληνικής Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης
Λουκία Σκριβάνου
Η Λουκία Σκριβάνου, επί σειρά ετών πρωταθλήτρια Ελλάδος, είχε αμέτρητες διεθνείς συμμετοχές. Ίσως είναι η μόνη αθλήτρια που ήταν ταυτόχρονα και για πολλά χρόνια μέλος δύο διαφορετικών Εθνικών Ομάδων, της επιτραπέζιας αντισφαίρισης και της καλαθοσφαίρισης. Η Σκριβάνου αποτελεί παράδειγμα αφοσίωσης και πολυδιάστατης αθλητικής ικανότητας.
Χρήστος Χριστοδουλάτος
Ο Χρήστος Χριστοδουλάτος, σπουδαίος αθλητής, συνέχισε την καριέρα του και στο διοικητικό τομέα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας από το 1981 έως το 2008, συμβάλλοντας σημαντικά στην ανάπτυξη και την αναγνώριση της επιτραπέζιας αντισφαίρισης στην Ελλάδα.
Μαρία και Ματίνα Λουκά
Η Μαρία Λουκά, γνωστή ως «παιδί – θαύμα», κατέκτησε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο σε ηλικία μόλις εννέα ετών. Μαζί με την αδελφή της Ματίνα Λουκά, έγραψαν ιστορία στο αγώνισμα του Διπλού Γυναικών. Η συμβολή τους στη διοργάνωση των Σχολικών Πρωταθλημάτων ήταν καθοριστική για την προώθηση του αθλήματος στις νεότερες γενιές.
Σημαντικές Προσωπικότητες του Αθλήματος
Σπήλιος Γιαννακόπουλος και Σταύρος Πλακαντωνάκης
Ο Σπήλιος Γιαννακόπουλος και ο Σταύρος Πλακαντωνάκης ήταν δύο από τους πιο σημαντικούς αθλητές που συνέβαλαν στην ανάπτυξη του αθλήματος στην Ελλάδα. Οι προσπάθειες και οι επιτυχίες τους ενέπνευσαν πολλούς νέους αθλητές να ασχοληθούν με την επιτραπέζια αντισφαίριση.
Γιάννης Μάνδηλας και Νίκος Κώστόπουλος
Οι Γιάννης Μάνδηλας και Νίκος Κώστόπουλος ήταν επίσης σημαντικές προσωπικότητες της ελληνικής επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Με τις επιτυχίες τους τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, κατάφεραν να αναδείξουν το άθλημα και να προωθήσουν την ανάπτυξή του.
Άλλοι Σπουδαίοι Αθλητές και Αθλήτριες
Η ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση έχει γνωρίσει πολλά μεγάλα ταλέντα. Ο Μανώλης Κολυμπάδης, ο Γιάννης Μακρής, ο Άγγελος Μακρής, ο Κώστας Πρίφτης, ο Δημήτρης Ζήκος, η Δόξα Ιωαννίδου, η Ελένη Μαρίνου, η Παναγιώτα Κότσια, η Ματίνα Λουκά, η Φωτεινή Γαλανού, ο Μάκης Ρουσόπουλος, και ο Μανώλης Διακάκης είναι μόνο μερικά από τα ονόματα που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στο άθλημα.
Συμπεράσμα και Προοπτικές
Η ιστορία της ελληνικής επιτραπέζιας αντισφαίρισης είναι γεμάτη προκλήσεις, επιτυχίες και σπουδαίους αθλητές. Από τις πρώτες διοργανώσεις και τις κοινωνικές αντιδράσεις, μέχρι τις οργανωτικές προσπάθειες και τις διεθνείς διακρίσεις, το άθλημα έχει διανύσει μια μακρά και ενδιαφέρουσα πορεία.
Η ίδρυση της Ε.Φ.Ο.Επ.Α. το 1956 και οι προσπάθειες που ακολούθησαν για την οργάνωση και την προώθηση του αθλήματος έθεσαν τις βάσεις για την ανάπτυξη της επιτραπέζιας αντισφαίρισης στην Ελλάδα. Οι επιτυχίες των αθλητών και αθλητριών, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, συνέβαλαν στην αναγνώριση και την εξέλιξη του αθλήματος.
Η ιστορία της ελληνικής επιτραπέζιας αντισφαίρισης αποδεικνύει ότι με πάθος, αφοσίωση και οργανωμένη προσπάθεια, ακόμη και τα πιο δύσκολα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν. Η σημερινή γενιά αθλητών και αθλητριών έχει την ευκαιρία να χτίσει πάνω σε αυτές τις βάσεις και να οδηγήσει το άθλημα σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα.
Ας ελπίσουμε ότι οι επόμενες γενιές θα συνεχίσουν να γράφουν την ιστορία της ελληνικής επιτραπέζιας αντισφαίρισης με την ίδια αφοσίωση και το ίδιο πάθος που χαρακτήρισε τους προγόνους τους.
Ελληνική Επιτραπέζια Αντισφαίριση: Μια Αναδρομή στη Δεκαετία του 1960
Η επιτραπέζια αντισφαίριση, γνωστή και ως πινγκ πονγκ, έχει μια πλούσια και ποικιλόμορφη ιστορία στην Ελλάδα, η οποία χαρακτηρίζεται από σημαντικές διοργανώσεις, επιτυχίες, και οργανωτικές εξελίξεις. Η δεκαετία του 1960 υπήρξε καθοριστική για το άθλημα στη χώρα, με την ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση να κάνει βήματα προς τη διεθνή αναγνώριση και ανάπτυξη. Σε αυτό το άρθρο θα εξετάσουμε τα σημαντικά γεγονότα και τις επιτυχίες της περιόδου 1963-1985, αναδεικνύοντας τις προσπάθειες και τις κατακτήσεις που διαμόρφωσαν το άθλημα στην Ελλάδα.
1963: Προ-Βαλκανικοί Αγώνες στην Αθήνα
Το 1963 αποτέλεσε μια χρονιά-ορόσημο για την ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση με τη διοργάνωση των Προ-Βαλκανικών Αγώνων στην Αθήνα στις 13 και 14 Ιουλίου. Αυτή η διοργάνωση αποτέλεσε την υλοποίηση μιας πρότασης της ελληνικής ομοσπονδίας από το 1958, με στόχο την προετοιμασία για τους μελλοντικούς Βαλκανικούς Αγώνες.
Οι Προ-Βαλκανικοί Αγώνες αποτέλεσαν μια εξαιρετική ευκαιρία για τους Έλληνες αθλητές να αναδείξουν τις ικανότητές τους σε διεθνές επίπεδο. Στο αγώνισμα του Διπλού Ανδρών, οι αθλητές Χ. Χριστοδουλάτος και Σπ. Γιαννακόπουλος κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο, ενώ στις Γυναίκες, οι Μ. Λουκά και Θάνου κατέκτησαν επίσης χάλκινο μετάλλιο στο Διπλό Γυναικών. Αυτές οι επιτυχίες έθεσαν τις βάσεις για μελλοντικές διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο και ενίσχυσαν την αυτοπεποίθηση των Ελλήνων αθλητών.
1964: Πρώτοι Βαλκανικοί Αγώνες στην Αθήνα
Το 1964, η Αθήνα φιλοξένησε τους Πρώτους Βαλκανικούς Αγώνες επιτραπέζιας αντισφαίρισης, μια διοργάνωση που σηματοδότησε την επίσημη έναρξη της συμμετοχής των βαλκανικών χωρών σε κοινές αθλητικές δραστηριότητες. Στην ιστορική αυτή διοργάνωση, οι αθλήτριες Σκριβάνου και Κότσια κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα Διπλού Γυναικών, ενώ οι αθλητές Χριστοδουλάτος και Μάνδηλας κατέκτησαν επίσης το χάλκινο μετάλλιο στο Διπλό Ανδρών.
Οι Βαλκανικοί Αγώνες αποτέλεσαν μια πλατφόρμα για την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ των βαλκανικών χωρών και την προώθηση της επιτραπέζιας αντισφαίρισης σε περιφερειακό επίπεδο. Η επιτυχία της διοργάνωσης ανέδειξε την οργανωτική ικανότητα της ελληνικής ομοσπονδίας και τη δέσμευση της χώρας για την προώθηση του αθλήματος.
1965: Προσπάθεια για Μεσογειακούς Αγώνες
Το 1965 ήταν μια χρονιά προκλήσεων για την ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση, καθώς υπήρξε προσπάθεια για τη διοργάνωση Μεσογειακών Αγώνων επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Δυστυχώς, αυτή η προσπάθεια απέτυχε λόγω της πολεμικής κατάστασης στη Μέση Ανατολή και της αραβοϊσραηλινής διένεξης.
Παρά τις δυσκολίες, η Ελλάδα συμμετείχε στους Βαλκανικούς Αγώνες του Οκτωβρίου, όπου οι αθλήτριες Σκριβάνου και Κώτσια κατέκτησαν και πάλι το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα Διπλού Γυναικών. Η συνεχής παρουσία και οι διακρίσεις των Ελληνίδων αθλητριών στους Βαλκανικούς Αγώνες ενίσχυσαν την θέση της Ελλάδας στον αθλητικό χάρτη της επιτραπέζιας αντισφαίρισης.
1967: Βαλκανικοί Αγώνες στην Αττάλεια της Τουρκίας
Το 1967, οι Βαλκανικοί Αγώνες διοργανώθηκαν στην Αττάλεια της Τουρκίας, όπου οι Έλληνες αθλητές συνέχισαν την παράδοση των επιτυχιών. Οι Χριστοδουλάτος και Φερλέμης κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο αγώνισμα Διπλού Ανδρών, ενώ οι Μ. Λουκά και Π. Κότσια κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο Διπλό Γυναικών.
Ωστόσο, το 1967 σηματοδοτείται και από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα. Ο Αντώνης Παριανός, Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας, ήταν επίσης στέλεχος της αντιδικτατορικής οργάνωσης «Δημοκρατική Άμυνα». Χρησιμοποίησε τον πολύγραφο της Ομοσπονδίας για την εκτύπωση αντιδικτατορικών εντύπων που διοχέτευε στον Πειραιά. Συνελήφθη από τη χούντα τον Ιούλιο του 1969 και πέθανε τον Απρίλιο του 1970, καταβεβλημένος από τα βασανιστήρια.
1968: Μεσογειακοί Αγώνες στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου
Το 1968, η ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση συμμετείχε στους Μεσογειακούς Αγώνες στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η ελληνική ομάδα κατέγραψε σημαντικές επιτυχίες, με τον Χ. Χριστοδουλάτο να κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στον Απλό Ανδρών. Οι αθλήτριες Μ. Λουκά και Π. Κότσια κατέκτησαν το αργυρό μετάλλιο στο Διπλό Γυναικών, ενώ οι Ε. Μαρίνου και Λαλαϊτου κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο στο Διπλό Γυναικών.
Επιπλέον, τόσο η ανδρική όσο και η γυναικεία ομάδα κατέκτησαν χάλκινα μετάλλια στα αντίστοιχα ομαδικά αγωνίσματα. Αυτές οι διακρίσεις ενίσχυσαν τη θέση της Ελλάδας στους Μεσογειακούς Αγώνες και έδειξαν τη συνεχή πρόοδο και ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα.
1969: Εισαγωγή Δελτίου Ταυτότητας και Υγείας
Το 1969 ήταν μια σημαντική χρονιά για την ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση όσον αφορά την οργάνωση και τη διαχείριση των αθλητών. Αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση Δελτίου Ταυτότητας και Υγείας για τους αθλητές και τις αθλήτριες. Αυτό το μέτρο αποσκοπούσε στη βελτίωση της παρακολούθησης της υγείας των αθλητών και στην εξασφάλιση της ασφάλειας και της ευημερίας τους κατά τη διάρκεια των προπονήσεων και των αγώνων.
1970: Πρώτος Κανονισμός Διαιτησίας
Το 1970 συντάχθηκε και τέθηκε σε ισχύ ο πρώτος κανονισμός Διαιτησίας για την επιτραπέζια αντισφαίριση στην Ελλάδα. Αυτό το βήμα αποτέλεσε μια σημαντική εξέλιξη για την επαγγελματικοποίηση και τη δίκαιη διεξαγωγή των αγώνων, παρέχοντας ένα σαφές πλαίσιο για τους διαιτητές και διασφαλίζοντας την τήρηση των κανόνων κατά τη διάρκεια των αγωνισμάτων.
