Αφιέρωμα στον Α.Ο. Ξυλοκάστρου τον Πρωταθλητή της Β’ Εθνικής: Η Άνοδος στην Α2

Η Αρχή του Ταξιδιού

Η περσινή χρονιά αποτέλεσε μια δύσκολη δοκιμασία για τον Α.Ο. Ξυλοκάστρου. Χάσαμε την άνοδο στην Α2 για μόλις τρεις πόντους. Αυτή η απώλεια μας πείσμωσε και μας έκανε να δουλέψουμε πιο σκληρά, να μεγαλώσουμε την ομάδα και να δώσουμε τα πάντα για την επιτυχία. Το ταξίδι μας στην ιστορική άνοδο στην Α2 ξεκίνησε με μια απίστευτη θέληση και ενότητα.

Το Πνεύμα της Ομάδας

Στα επτά χρόνια που είναι προπονητής στον Α.Ο. Ξυλοκάστρου, ο Γιάννης Ξουρίδας δήλωσε: “Eχουμε πρωταγωνιστήσει στα τοπικά πρωταθλήματα. Ωστόσο, η φετινή χρονιά ήταν διαφορετική. Ήρθε η στιγμή να πρωταγωνιστήσουμε και στην Α2. Το ταξίδι στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού πινγκ πονγκ μόλις ξεκινά, και έχουμε ήδη κάνει τα πρώτα βήματα για να διεκδικήσουμε την άνοδο στην Α1“.

Συστατικό της Επιτυχίας: Η Αγάπη

Η αγάπη που τρέφουμε ο ένας για τον άλλον ήταν το βασικό συστατικό της επιτυχίας μας. Η δύναμη της ομάδας μας προέρχεται από την αλληλοϋποστήριξη και την αληθινή φιλία που έχουμε αναπτύξει μεταξύ μας. Αυτό είναι που μας κράτησε ενωμένους και μας έδωσε την ώθηση να πετύχουμε το όνειρό μας.

Ευχαριστίες

Θα ήθελα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσοι συνέβαλαν στην επιτυχία μας. Πρώτα απ’ όλα, το τοτέμ της επιτραπέζιας αντισφαίρισης, Ντανιέλ Τσιόκα, με τις τρεις ολυμπιακές συμμετοχές του. Ντανιέλ, σε ευχαριστώ που με αποκάλεσες “coach”, ακόμα κι αν ήταν για πλάκα. Η παρουσία σου στην ομάδα μας ήταν ανεκτίμητη.

Ευχαριστώ επίσης τον Ντιέγκο Οράντεζ και τον Μαξ Χέντμπομ, δύο παιχταράδες από τη Σουηδία, που έγιναν αμέσως ένα με εμάς και έδωσαν την ψυχή τους για την ομάδα. Κάθε φορά που σας ακούω να βρίζεστε στα ελληνικά, νιώθω περήφανος.

Τον παλιόφιλο Δημήτρη Νικολόπουλο, που παρά τα εμπόδια υγείας και τις οικογενειακές του υποχρεώσεις, πάντα ήταν παρών όταν τον χρειαζόμασταν.

Τον Τάσο Δασκαλόπουλο, τον Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς του πινγκ πονγκ, που συνδύασε τις ιδιότητες του αθλητή, του μάνατζερ και του φίλου, για να δέσει την ομάδα μας.

Τον Νίκο Λαμπρίδη, που μας υπενθυμίζει ότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα, και τον Βαγγέλη Μοσχόπουλο, που ανέχεται τον Λαμπρίδη και κάνει “μπέιμπι σίττινγκ” στους Σουηδούς.

Τον Νίκο Σιάχο, τον Βασίλη Σπανούλη του ΑΟΞ, που ήρθε και άλλαξε την ιστορία της ομάδας, βάζοντας σπίθες για να τρωγόμαστε, κάτι που απολαμβάνει ιδιαίτερα.

Τον Ανδρέα Ζάρρο, τον CAPITANO, που πάντα ήταν εκεί για την ομάδα μας.

Και, φυσικά, την κοπέλα μου που με ανέχεται.

Ειδική Ευχαριστία

Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στον πατέρα της ομάδας μας, τον Βλάση Γεωργίου. Αν δεν υπήρχε αυτός, δεν θα υπήρχαμε ούτε εμείς. Είναι ο άνθρωπος που με εμπιστεύτηκε και με στήριξε στις πιο σκοτεινές μου στιγμές.

Στο Μέλλον

Η άνοδος στην Α2 δεν είναι το τέλος του ταξιδιού μας, αλλά η αρχή. Στόχος μας είναι να συνεχίσουμε την πορεία μας και να διεκδικήσουμε την άνοδο στην Α1. Η ομάδα μας είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που έρχονται και να γράψει νέες σελίδες ιστορίας στο ελληνικό πινγκ πονγκ.

Σας ευχαριστώ όλους για αυτά τα δύο απίστευτα χρόνια γεμάτα ταξίδια, χαρές, ανατροπές, απογοητεύσεις, πείσμα και επιτυχίες. Πάνω απ’ όλα, σας ευχαριστώ που είστε η αθλητική μου οικογένεια.

Μετά από δέκα χρόνια αδιάκοπης προσπάθειας και αφοσίωσης, η ομάδα του Α.Ο.Ξ. πετυχαίνει έναν από τους σημαντικότερους στόχους της: την άνοδο στην Α2 Εθνική Κατηγορία στο ping pong. Έχοντας ολοκληρώσει τη διαδικασία των μπαράζ το περασμένο Σαββατοκύριακο ως πρώτη στην Β’ Εθνική, η ομάδα μας γράφει ιστορία και μπαίνει στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ping pong.

Δεν μπορούμε να παραλείψουμε την αναφορά στους βετεράνους αθλητές της πόλης μας, την ομάδα «Πευκιά», με τους Ανδρέα Ζάρρο, Φανή Σαλλή, Γιώργο Τσαπαλο και όσους ξεκινήσαμε παρέα το 2014. Η συνεισφορά τους και η συνεχής υποστήριξη τους ήταν ανεκτίμητες και μας ενδυνάμωσαν στις πιο κρίσιμες στιγμές.

Επιπλέον, θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας στη Δημοτική αρχή και ιδιαίτερα στον δήμαρχο Βλάση Τσιώτο, για τη στήριξη και την αφοσίωσή του. Χωρίς τη βοήθειά τους, η επιτυχία αυτή θα ήταν μικρότερη και λιγότερο πιθανή. Η υποστήριξή τους μας έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουμε να παλεύουμε και να επιδιώκουμε το καλύτερο.

Το παραπάνω άρθρο βασίστηκε στις πηγές Εφοέπα, Γιάννη Ξουρίδα, Βλάσση Γεωργίου & (Ε.Κ.) ttnews.gr