Μια εκδρομή δεν είναι ποτέ απλώς ένας προορισμός. Είναι το ταξίδι, οι άνθρωποι, τα βιώματα. Είναι οι στιγμές ανάμεσα στους σταθμούς. Και για την ελληνική αποστολή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Βετεράνων Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης 2025, αυτή η εκδρομή ήταν κάτι πολύ παραπάνω: μια γιορτή του αθλητισμού, της φιλίας και της ανακάλυψης, μια εμπειρία γεμάτη ρακέτες, καρδιά και συγκίνηση.
Από την Αθήνα στον βορρά: το ξεκίνημα μιας περιπέτειας
Με αφετηρία την Αθήνα και με προορισμό την καρδιά της Σερβίας, η ελληνική αποστολή ξεκίνησε το οδικό της ταξίδι με αυτοκίνητα, διασχίζοντας τη Λαμία, τη Θεσσαλονίκη, περνώντας τα Σκόπια και καταλήγοντας τελικά στο Νόβισαντ – τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σερβίας, χτισμένη στις όχθες του μαγευτικού Δούναβη. Για κάποιους, η μετάβαση έγινε αεροπορικώς, αλλά όλοι συναντήθηκαν στον ίδιο στόχο: μια εβδομάδα γεμάτη πινγκ πονγκ και εμπειρίες ζωής.
Το ταξίδι των 13 ωρών για όσους ταξίδεψαν οδικώς δεν ήταν κουραστικό, αλλά συναρπαστικό. Κάθε στάση για καφέ ή φαγητό, κάθε τραγούδι στο ραδιόφωνο, κάθε γέλιο στο κάθισμα του αυτοκινήτου γινόταν μέρος της ιστορίας. Ήδη, πριν πατήσουμε το πόδι μας στο Νόβισαντ, νιώθαμε πως κάτι ξεχωριστό γεννιόταν.
Νόβισαντ: μια πόλη-έκπληξη
Φτάνοντας στο Νόβισαντ, μια γαλήνια αλλά δυναμική πόλη μας αγκάλιασε. Ο Δούναβης κυλούσε αργά στο φως του δειλινού, και απέναντι στεκόταν επιβλητική η Ακρόπολη του Petrovaradin, γνωστή και ως το “Γιβραλτάρ του Δούναβη”, προσφέροντας πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα.
Το κέντρο της πόλης μάς προσκάλεσε αμέσως να το περπατήσουμε. Λιθόστρωτα δρομάκια, φιλόξενες πλατείες, μικρά καφέ με μυρωδάτο εσπρέσο, και φιλικοί άνθρωποι που σου χαμογελούν στον δρόμο – όλα έφτιαχναν ένα σκηνικό γλυκό, σαν καρτ ποστάλ.
Η αποστολή: ρακέτες, ενθουσιασμός και προσμονή
Η ελληνική αποστολή αριθμούσε 31 αθλητές και 1 αθλήτρια από διάφορες πόλεις της Ελλάδας, με κοινό παρονομαστή την αγάπη για το άθλημα. Άλλοι ήταν παλιοί γνώριμοι των διεθνών διοργανώσεων, άλλοι συμμετείχαν για πρώτη φορά. Όμως όλοι είχαν έναν κοινό παλμό: τον ενθουσιασμό και την περηφάνια της εκπροσώπησης.
Το Σάββατο το απόγευμα έγινε η πρώτη επίσκεψη στο γήπεδο και η εγκατάσταση στο ξενοδοχείο. Οι αθλητές είχαν χρόνο να γνωριστούν, να αστειευτούν, να κάνουν σχέδια για τους αγώνες, αλλά κυρίως να νιώσουν πως είναι μέλη μιας μεγάλης παρέας με κοινό σκοπό.
Δευτέρα & Τρίτη: Χτύπημα στο τραπέζι, καρδιά στο παιχνίδι
Η δράση ξεκίνησε νωρίς τη Δευτέρα το πρωί και δεν σταμάτησε παρά αργά το βράδυ. Το πρόγραμμα πυκνό, το επίπεδο υψηλό, οι ρακέτες ζεστές. Από τις 9 το πρωί ως τις 10 το βράδυ, οι αίθουσες αντηχούσαν από τον ρυθμό της μπάλας, τις φωνές ενθάρρυνσης και τις εκρήξεις ενθουσιασμού μετά από κάθε καλή φάση.
Οι Έλληνες αθλητές μπήκαν δυνατά. Ορισμένοι έπαιξαν απέναντι σε πρώην επαγγελματίες, άλλοι βρέθηκαν να διεκδικούν προκρίσεις πόντο-πόντο. Η ενότητα και το «μαζί» ήταν παντού: στις εξέδρες, στα αποδυτήρια, στα πηγαδάκια της προθέρμανσης.
Ο Γιάννης Βλοτινός, ένας αθλητής-σύμβολο για την ελληνική κοινότητα, εντυπωσίασε με τη σταθερότητα και την αυτοσυγκέντρωσή του, κατακτώντας το Χρυσό Μετάλλιο στην κατηγορία 50-54 ετών. Το πάθος, το ήθος και η εμπειρία του αποτέλεσαν φάρο για όλους.
Στο πλευρό του, ο Σταύρος Πλακαντωνάκης – ήρεμη δύναμη και υπόδειγμα αθλητικής συνέπειας – χάρισε στην Ελλάδα το Χάλκινο Μετάλλιο στο Διπλό 85+, αποδεικνύοντας πως στην επιτραπέζια αντισφαίριση, η ηλικία είναι απλώς αριθμός.
Τετάρτη: Μια ανάσα στην πόλη του Δούναβη
Η Τετάρτη ήταν αφιερωμένη στην ξεκούραση. Ήταν η στιγμή να γνωρίσουμε την πόλη βαθύτερα. Η παλιά πόλη του Νόβισαντ μάς μάγεψε με την αυθεντικότητά της. Η πλατεία Ελευθερίας (Trg Slobode), ο εντυπωσιακός γοτθικός καθεδρικός ναός, τα boutique καφέ, τα μουσικά στέκια και οι μικρές αγορές δημιουργούσαν ένα πανόραμα που συνδύαζε Βαλκάνια και Κεντρική Ευρώπη.
Το αποκορύφωμα ήρθε το απόγευμα, όταν ανεβήκαμε στην Ακρόπολη Petrovaradin. Από εκεί, η θέα προς τον Δούναβη και το ηλιοβασίλεμα ήταν μαγική. Φωτογραφίες, ησυχία, αγκαλιές και χαμόγελα. Μια πόλη, ένας ποταμός, μια ομάδα ανθρώπων – όλα ενώθηκαν κάτω από το ίδιο φως.
Πέμπτη & Παρασκευή: Ομαδικότητα και ελπίδα
Οι δύο επόμενες ημέρες ήταν αφιερωμένες κυρίως στα αγωνίσματα των μονών & διπλών – (Main Draw & Consolation), όπου η συνεννόηση και η συνεργασία δοκιμάζουν την ψυχολογία των αθλητών. Οι Έλληνες στάθηκαν επάξια. Κάποιοι αγωνίστηκαν με συμπαίκτες από άλλες χώρες, δημιουργώντας φιλίες που δεν περιορίζονται στο τραπέζι. Ήταν ματς γεμάτα ρυθμό, τεχνική, ένταση και ξεσπάσματα ενθουσιασμού.
Ο αγωνιστικός χώρος ήταν γεμάτος κάθε μέρα, με εθελοντές πρόθυμους, διοργανωτές άψογους και ατμόσφαιρα που θύμιζε μεγάλα διεθνή event.
Σάββατο: Ανασκόπηση και… τελευταία γεύση Σερβίας
Το Σάββατο είχε διπλή όψη: από τη μία το κλείσιμο της αγωνιστικής δράσης, από την άλλη η προσμονή για την επιστροφή. Παρακολουθήσαμε ημιτελικούς και τελικούς με παίκτες-θρύλους, συζητήσαμε τα highlights της εβδομάδας, ανταλλάξαμε δώρα και φωτογραφίες με φίλους από άλλες χώρες.
Το βράδυ, μια τελευταία βόλτα στην πόλη. Ένα τραπέζι γεμάτο πιάτα, ποτήρια, ιστορίες και βλέμματα γεμάτα ευγνωμοσύνη.
Κυριακή: Αντίο ή… εις το επανιδείν;
Κάποιοι ξεκίνησαν την επιστροφή τους στην Ελλάδα, γεμάτοι εικόνες, ενθουσιασμό και δόσεις νοσταλγίας. Άλλοι επέλεξαν να παρατείνουν τη διαμονή τους, απολαμβάνοντας την ηρεμία της Κυριακής στην πόλη.
Το απόγευμα της Κυριακής, με πρωτοβουλία του καναλιού gre78.tv στο YouTube μεταδόθηκε η ζωντανή υποδοχή των νικητών, με στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη.
Μια αποστολή γεμάτη ψυχή – μια ιστορία που θα θυμόμαστε
Η ελληνική συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Βετεράνων 2025 δεν ήταν απλώς μια εμφάνιση με μετάλλια. Ήταν ένα ψηφιδωτό συναισθημάτων: προσπάθειας, ενότητας, συναδελφικότητας. Οι επιτυχίες του Βλοτινού και του Πλακαντωνάκη γράφτηκαν με χρυσά και μπρούτζινα γράμματα στην ιστορία του ελληνικού πινγκ πονγκ.
Αλλά αυτό που κυριάρχησε ήταν το ανθρώπινο στοιχείο: το γέλιο στο πούλμαν, οι φωνές στις κερκίδες, το καρδιοχτύπι πριν το σερβίς, το «μπράβο» στον αντίπαλο, οι αγκαλιές μετά το παιχνίδι.
Αυτό ήταν το Νόβισαντ για εμάς: μια πόλη που μας υποδέχτηκε με ανοιχτή αγκαλιά και στην οποία αφήσαμε ένα κομμάτι της καρδιάς μας.Με ρακέτα. Με καρδιά. Με χαμόγελο.
“Σας χαρίζουμε απλόχερα μερικές αγαπημένες μας φωτογραφίες, αποτυπωμένες στιγμές από το ταξίδι που θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας.”
